مصاحبه با تنها کویرنورد مسافت بلند جهان، رکوردار گینس

* عبور از مثلث برمودای ایران، سرزمین جن‌ها!

کویرهای ایران از نظر رتبه بندی جزو خطرناک‌ترین کویرهای دنیا هستند. یکی از این مناطق کویری «ریگ جن» یا مثلث برمودای ایران است که بعضی‌ها آن را به عنوان «کویر ارواح» می‌شناسند. مردم محلی معتقدند این سرزمین نفرین شده است و هر کسی پا به این سرزمین بگذارد، زنده بیرون نمی‌آید. از قدیم الایام، هیچ کاروانی از این منطقه تردد نمی‌کرد. کویر ریگ جن، بزرگترین و خطرناک‌ترین کویر ریگی جهان محسوب می‌شود که کسی تا کنون موفق نشده از شمال به جنوب آن را طی کند. حال تصور کنید فردی بخواهد تک و تنها، این مسیر را طی کند؟! دل شیر می‌خواهد و جسارتی شگرف! جالب است بدانید شیرمردی از نوادگان ستارخان، از شمال تا جنوب این کویر خطرناک را طی کرده و نامش را در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسانده است. او که این روزها در حال آماده شدن، برای پیمایش مسیر شرق به غرب ریگ جن است، با ما به گفتگو نشسته تا از خودش و کویر برایمان صحبت کند.

*تنها کویرنوردی هستم که بدون آموزش وارد این رشته شدم!

یونس موحد سریعی، متولد سردترین ماه سال، بهمن 1360 در تبریز هستم. هشتمین نسل از سردار ملی ایران، ستارخان هستم و به این موضوع افتخار می‌کنم. مادرم خانه دار و پدرم معاون بهره برداری نیروگاه تبریز است. فارغ التحصیل مهندسی شیمی تدفیه از دانشگاه تهران و تبریز هستم. سال 78 از طریق یکی از دوستانم با پدر علم موشکی ایران «شهید حسن تهرانی مقدم» آشنا شدم. همین آشنایی مسبب شد تا به سمت کویر نوردی بروم. او معتقد بود با رفتن به سمت ورزشهایی انحصاری مانند پیمایش کویر، پیمایش قطب و آتش فشان و... می‌توانیم فراتر از سکوهای المپیک و با ثبت رکوردهای جهانی، در بلند آوزه کردن نام ایران و ایرانی انجام دهیم. با این دیدگاه به سمت رشته ناشناخته‌ای به نام کویرنوردی رفتم، بدون آنکه مربی داشته باشم و جایی آموزش ببینم. قبل از آن 25 مدرک کوهنوری را گرفتم تا مقدمه کارهای شگرف بعدیم باشد.

*اولین سفرم در دل کویر

اولین پیمایشم را از شش صبح چهارشنبه 14 آبان سال 93 شروع و روز جمعه 16 آبان، ساعت 6:30 صبح به اتمام رساندم. همه این کار را نشد و دیوانگی محض می‌پنداشتند و معتقد بودند، برگشتی وجود ندارد. در این پیمایش مسیر نرمال، 450 کیلومتری شهرستان کاشان به آران بیدگل، کاروانسرای مرنجاب، کاروانسرای سفید آب یا پاسگاه سفیدآب، کاروانسرای عین الرشید، کاروانسرای قصر بهرام یا پاسگاه سیاه کوه را پیمودم تا به چهل گدار برسم و مجددا به مرنجاب برگردم. توانستم به تنهایی این مسیر را به مدت پنج روز و نیم و بدون استفاده از جی پی اس، موبایل ماهواره ای، بیسیم و نقشه، از مسیر مال رو و جاده خاکی، با موفقیت طی کردم. اولین باری که تک و تنها در دل کویر خوابیدم، هرگز فراموش نمی‌کنم. خوف و وحشتی رعب انگیز در دل و جانم رخنه کرده بود که در سفرهای بعدی ام، مبدل به عادت شد!

*زشتی‌ها و زیبایی‌های کویر

در بیشتر فیلم‌ها، زشتی‌های کویر را به تصویر می‌کشند. تشنگی، گرمای شدید هوا، سوز و سرمای شبانه، سراب‌ها، صدای زوزه باد، مواجه با مار و عقرب و...؛ درصورتی که کویر سرشار از زندگی وزیبایی است. کویر پاک‌ترین نقطه روی کره زمین است که دیدگاه معنوی خاصی دارد.انسان در دل کویر به خدا نزدیک تر شده و ابهت و عظمت خالقش را بیشتر، درک کند. سوسوی ستارگان در شب، طلوع و غروب خورشید در کویر جذبه خاصی دارد. وقتی با رنج و مشقت روی شنها پیش می‌روید، با دیدن گیاهی که شکوفه داده و تا کیلومترها دور تر از آن حیاتی نمی‌بینید؛ امید داشتن را با بند بند وجودتان لمس خواهید کرد. حتی خطرات و سختی‌های کویر، برای یک انسان مبتدی و حرفه‌ای متفاوت است. بهترین زمان برای پیمایش کویر، فصل پاییز است. در پاییز درجه حرارت نسبت به سایر فصل‌های سال مطلوب تر بوده و از تابش مستقیم نور آفتاب، خبری نیست! اکثر کویر‌های ایران باتلاقی هستند، از این رو می‌توان پاییز را جزو فصول کم بارش در کویر دانست و این فصل را مناسب ارزیابی کرد.

*دومین پیمایش

در دومین پیمایشم، تصمیم گرفتم مسیر غیرنرمال را طی کنم. برای ثبت چنین رکوردی باید از جی پی اس، قطب نما، نقشه‌های نظامی، بیسیم و سایر تجهیزات استفاده می‌کردم. باز هم به تنهایی، در فصل زمستان ودر دمای منهای 25 درجه سانتیگراد، به دل کویر زدم. مسیر 414 کیلومتری این پیمایش را از کاروانسرای مرند شروع کردم و به طرف جنوب شرقی چاغاآباد و ورودی غربی‌ترین نقطه ریگ جن، طی کردم و به شرقی‌ترین نقطه ریگ جن که در 25 کیلومتری شهرستان جندق، قرار دارد، رسیدم. این پیمایش، 18 ساعت طول کشید. این کارم باعث شد تا رکورد اسمی دنیا تغییر کند. همین کار را قبلا دو نفر با طی مسیر 450 کیلومتر، در صحرای گبی که بین چین و مغولستان قرار دارد، به مدت شش هفته پیمایش کردند. خیلی‌ها مرا از این کار منع کردند و پروژه را خطرناک ارزیابی کردند، اما با یاری خدا توانستم ثبت رکورد کنم. از هفتم اسفند 93 وارد منطقه شدم و از ساعت 19:20 دقیقه، پیمایش نیمه گرم یا شبانه را به مساحت 35 کیلومتر آغاز کردم. مسافت اصلی را از نهم بهمن 93، ساعت 9:05 شروع و در شانزدهم بهمن، ساعت 6:30 صبح در 27 کیلومتری شهرستان جندق و بعد از شنیدن صدای قرآن از بیسیم، به اتمام رساندم. از خوشحالی نیم ساعت، نتوانستم حرفی بزنم. در دومین پیمایش 24 ساعت بدون آب بودم و یقین پیدا کردم ماه مبارک رمضان است. در جواب خبرنگاران گفتم: «حتما موذن یادش رفته اذان بگوید!» که با بازخوردهای جالبی مواجه شدم که یک موذن هیچوقت فرتموش نمی‌کند 24 ساعت اذان نگوید! واقعاحال امام حسین(ع) را در این پروژه درک کردم و فهیمدم «کویر جایی نیست که به کسی رحم کند!»

*مخوف‌ترین کویر دنیا

بعد از انجام دو پروژه به فکر افتادم تا مخوف‌ترین و بزرگترین کویر ریگی جهان، یعنی ریگ جن را را طی کنم. خطرات جانی زیادی وجود داشت، اما اگر رکوردی ثبت می‌کردم؛ افتخار بزرگی نصیب خودم و کشورم می‌شد. ریگ جن جایی است که به خاطر باتلاق‌هایی که دارد، هیچ کسی پایش را در آن نمی‌گذارد. بودند ماجراجویانی که دل به این کویر زدند اما هرگز برنکشتند. در صد سال گذشته، سیزده کشته در این منطقه ثبت شده است. حتی کسانی که در تیم‌های گروهی هستند، از ورود به این منطقه اجتناب می‌کنند. مادرم گریه می‌کرد و مدام مرا از این کار منع می‌کرد، اما تصمیم گرفتم به تنهایی از آن عبور کنم! برای انجام این پروژه و ثبت رکوردش در گینس،رکوردش 128 میلیون هزینه کردم که بخش اعظم ان توسط اسپانسرها پرداخت شد.

*ثبت در گینس

برای ثبت در گینس، روند خاصی لازم بود. ستاد گینس خواسته بود تا حتما از دو جی پی اس استفاده کنم تا مستندات کافی داشته باشم. برای این‌که شک و شبهه‌ای نباشد، از سه جی پی اس استفاده کردم. در این پروژه می‌بایست از سه دوربین با زوایای متفاوت و آنطوری که ستاد گینس می‌گفتند،عکسبرداری می‌کردم و از طریق موبایل ماهواره‌ای برایشان ارسال می‌کردم. پیمایشم را بیستم اسفند 94 ، از جنوبی‌ترین نقطه ریگ جن، شهرستان چوپانان شروع کردم. ریگ جن، پنج کوچه دارد که خطرناک‌ترین و چالشی‌ترین آن در کوچه اول و دوم است. برای عبور از این چالش بزرگ می‌بایست از بزرگترین باتلاق نرم جهان که 120×80 کیلومتر است؛ عبور می‌کردم. راه سختی را پیمودم. زمین مانند خمیر نانوایی چسبناک و غیرقبال تحمل بود. عبور از این منطقه 27 ساعت طول کشید. بعد از آن به یکی از زیباترین مناطق کویری ایران و جهان، به نام "دشت مریخی" پا گذاشتم. در همان جا بود که به عشق ایران و ایرانی، بلندترین دکل مخابراتی پرچم ایران را که نه متر و هشتاد سانتیمتر طول داشت، بع تنهایی در دل کویر ریگ جن، نصب کردم. این کار را در بیست و چهارم اسفند، ساعت 11:6 به اتمام رساندم و ادامه مسیرم را مجددا آغاز کردم. این پروژه چهار روز و دو ساعت و نیم طول کشید که به عنوان رکورد جهانی، در کتاب گینس به ثبت رسیده است.

*این بیابان جن دارد!

واقعیت جن در بیابان را منکر نمی‌شوم. بارها اتفاق افتاد در طول مسیر کوله‌ام را روی زمین گذاشتم و موقع برداشتن و حملش احساس کردم چند نفری روی آن سوار شده اند. در دل کویر موسیقی‌هایی عجیبی شنیده‌ام که نمی‌بایست، گوش می‌دادم. شاید در زمان شنیدن این موسیقی‌های عجیب، 400 کیلومتر با استان سمنان فاصله داشتم. تیم پشتیبانی، 50 کیلومتری با من فاصله داشت. در یکی از شبها، صدای فریاد بچه‌ها را از بیسیم می‌شنیدم که می‌گفتند انکار به ما حمله شده است. بارش تگرگ‌هایی به اندازه بشقاب، دور از انتظار بود و فقط در مناطقی که چادر ما برپا بود بارش‌ها را شاهد بودیم!در طول مسیر بارها ترسیدم و به خودم فحش می‌دادم که هرگز پایم را در بیابان نخواهم گذاشت، اما کویر مرا به خود وابسته کرده است.

*پروژه ثبت جدیدی برای گینس در راه است!

این بار تصمیم گرفتم مسیر ریگ جن را از شرق به غرب طی کنم تا نویدی برای پیمایش مسیرهای فوق بلند دنیا، در دل کویر باشم. زنده ماندنم یک مبحث است ولی با ثبت این رکورد، کار خارق العاده‌ای را نه تنها برای عملیات امداد و نجات در دل کویرهای ایران و دنیا، بلکه برای دوام بیشتر بشر در این حیات وحشی که هر ساعتش با هم متفاوت است، به ارمغان خواهد آورد. این کار می‌تواند برای اجرای توانمندی‌های نظامی و استراتژیک دنیا بسیار مهم باشد. وسعت و اهمیت پروژه آنقدر مهم است که سازمان امداد و نجات ایران، بخشی از پروژه مالی آنرا پشتیبانی می‌کند. ارگانهای امنیتی و غیر امنیتی هم مرا حمایت می‌کنند. تنها بخشی از هزینه‌های این پروژه مانده است که به محض پیدا شدن اسپانسر، پیمایشم را شروع می‌کنم. این پروژه "ازحرم تا حرم" نام دارد و با یاد شهدای مدافعان حرم و موشکی ایران، از استان قم شروع و به سمت خراسان جنوبی و رضوی ادامه دارد. این مسیر هزاروچهارصد کیلومتر است و قرار است آن را به صورت انفرادی پیمایش کنم، که جزو خطرناک‌ترین پیمایش کویرنوردی دنیا است. این بار تیم پشتیبانی، به فاصله 200 کیلومتری‌ام قرار خواهند گرفت و کارم خیلی سخت تر خواهد بود! امیدوارم این اتفاق خوب رقم بخورد و بتوانم نامم را مدجدا در کتاب گینس ثبت کنم.

*رمز موفقیت

پشتکار، تلاش، عشق به وطن و صادق بودن در عملم، رمز موفقیتم است. هدف اصلی من، برافراشته کردن پرچم جمهوری اسلامی ایران است. وقتی بتوانم با توانایی‌هایم، کاری کنم که این پرچم بالا برود و در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشم و دیگر کشورها به پرچمم احترام بگذارند، برایم افتخار برگی است. از مسئولان عزیز می‌خواهم با نگرش و دیدگاه روشنی به انسان‌های خارق العاده این مرزو بوم بیندازند تا با حمایت‌های‌شان، شاهد افتخار آفرینی ایران و ایرانی در عرصه‌های جهانی باشیم.

گفتگو: آزاده بهرامی